همیشه الیاف مصنوعی مشهد که از پلیمرهای مشتق شده از نفت یا زغال سنگ یا از مواد طبیعی با اصلاح شیمیایی تولید می شوند آنها عموماً پلیمرهای نیمه بلوری هستند که به اشکال مقطعی اکسترود شده و کشیده می شوند.
الیاف در طول فرآیند ریسندگی ذوب، خشک یا مرطوب به صورت تک محوری جهت گیری می شوند که به الیاف استحکام و استحکام بالایی می بخشد.
سپس الیاف مصنوعی با چرخاندن چندین الیاف پیوسته با هم به نخی یکنواخت با تمام رشته‌های کم و بیش موازی محور نخ به نخ تبدیل می‌شوند.
الیاف تولیدی تجاری را می توان به دو دسته الیاف سلولزی و غیر سلولزی طبقه بندی کرد.
سلولزی ها از سلولز طبیعی از طریق واکنش های شیمیایی و پردازش به دست می آیند. مهمترین انواع الیاف مصنوعی مبتنی بر سلولز عبارتند از استات سلولز (استات)، سلولز بازسازی شده (ویسکوز ریون)، کوپرامونیم ریون (بمبرگ).
الیاف سلولزی تنها بخش کوچکی از بازار الیاف را نشان می دهد. بسیاری از الیاف مصنوعی دیگر امروزه مورد استفاده قرار می گیرند.
الیاف غیر سلولزی رایج عبارتند از نایلون (1931)، الفین (1949)، اکریلیک (1950)، پلی استر (1953) و اسپندکس (1959). از این میان پلی استر، نایلون و اکریلیک مهمترین الیافی هستند که بیش از 80 درصد از بازار جهانی الیاف را به خود اختصاص داده اند.
الیاف مصنوعی به طور کلی دوام بیشتری نسبت به بسیاری از الیاف طبیعی دارند. علاوه بر این، خواص الیاف و پارچه‌های مصنوعی را می‌توان به راحتی با تغییر ترکیب شیمیایی و شرایط فرآیند مطابقت داد.
به عنوان مثال، آنها می توانند انعطاف پذیر و الاستیک یا سفت و قوی باشند یا می توانند جذب آب زیاد یا کم داشته باشند. در مقایسه با الیاف طبیعی، الیاف مصنوعی معمولاً مقاومت بیشتری در برابر آب، لکه، حرارت و مواد شیمیایی دارند.
به طور کلی الیاف طبیعی نسبت به الیاف مصنوعی حساسیت بیشتری نسبت به تخریب شیمیایی دارند، زیرا زیست تخریب پذیر هستند، می توانند توسط باکتری ها و قارچ های مختلف (کپک) مورد حمله قرار گیرند .
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.