اولین کفش مردانه نایک که می توان برای هر سایز پایی استفاده نمود

مدل‌های کفش زنانه تا حدودی از کفش‌های مردانه (پمپ‌ها و D’Orsay) ساخته شده‌اند.

به طور کلی هدف کفش های زنانه ظاهری زنانه تر است.

کفش مردانه نایک می توان به صورت مجازی خریداری نمود.

این از طریق ویژگی های فردی یا ترکیبی از آنها انجام می شود:

تزئینات کفش (به عنوان مثال کمان های تزئینی متصل به شفت)

تسمه های نازک تر (به اصطلاح بند، به عنوان مثال در صندل)

کفش های پاشنه بلند (مانند قاطر در مقایسه با قاطر در نظر گرفته شده برای مردان)

انتخاب بزرگتری از رنگ ها و مواد برای رویه (کفش های مردانه عمدتاً مشکی یا قهوه ای هستند و از چرم گاو یا گوساله تشکیل شده اند که به سادگی پوشیده شده یا رنگ می شوند).

شفت هایی با برش پهن تر (پاها بیشتر از کفش های مردانه در معرض دید هستند، رجوع کنید به بالرین ها).

تولید کتانی به اصطلاح زنانه که نه تنها بر اساس سایز، بلکه بر اساس شکل پای زنانه است.

مدل‌های ویژه کفش‌های زنانه به طور فزاینده‌ای در پایان قرن نوزدهم ظاهر شدند، زمانی که دامن‌ها/لباس‌ها کوتاه‌تر شدند و کفش‌ها حتی دیده می‌شدند.

طراحان معروف مدل ها یا انواع جدیدی از آن ها را ایجاد کردند.

مدل کفش زنانه و مد کفش زنانه تنها با کار طراحان سرشناس امکان پذیر می شود.

علیرغم تنوع مدل‌هایی که در نگاه اول بسیار بزرگ به نظر می‌رسند، همه مدل‌های زنانه را می‌توان تنها به چند نوع اصلی ردیابی کرد.

این مدل‌ها عبارتند از تلمبه، بالرین، کفش سگک دار، کفش پاشنه بلند، پاشنه بلند، صندل، قاطر، دکس تکه می شود.

با توجه به مد روز در حال تغییر، که به طور مکرر جزئیات فردی (ارتفاع پاشنه، شکل پاشنه، شکل نوک، بلند کردن پاشنه، ارتفاع شفت و غیره) کفش های زنانه را تغییر می دهد.

تنوع مدل های زنانه بیشتر از آنچه که واقعاً وجود دارد به نظر می رسد.